Seferihisar Kuzeyde Urla ve Güzelbahçe, Doğuda Menderes ile çevrilidir. Cumhuriyet öncesinde 1884 yılında ilçe olmuştur. 2015 Verilerine göre Seferihisar nüfusu 36.335 dir. Seferihisar’da liman olmayıp, Sığacık’ta bir balıkçı barınağı ve 400 yat kapasiteli yat limanı bulunmaktadır.
Seferihisar ilçesi topraklarında en eski yerleşim yeri Teos olup, M.Ö 2000 yıllarında Akalardan kaçan Giritliler tarafından kurulduğu ve Karyalıların bir kenti olduğu bilinmektedir. Bu sebeple yöreye 4000 yıldan bu yana yerleşildiği söylenebilir.
Ege’nin diğer yöreleri gibi Seferihisar’da da M.Ö 7-5 yüzyıllar arasında Lidyalilar, Iranlılar, Atinalılar ve Ispartalılar hüküm sürmüştür. Daha sonra yöreye Iranlılar, Bergama Krallığı, Makedonyalılar, Eski Yunanlılar, Romalılar ve Bizanslılar egemen olmuştur. Seferihisar 1084 yılında Selçuklu Komutanı Emir Çakabey tarafından alınmış, II. Haçlı Seferi sonrasında, bölge Sultan Mesut tarafindan Selçuklu topraklarına katılmıştır. Seferihisar, 1308 yılında Selçukluların dağılması ile 1320 de Aydınoğuları’nın egemenliğine, ardından 1394 yılında da Osmanlıların eline geçmiştir. 1402 Ankara Savaşı nihayetinde Moğolların işgaline uğrayan bölge, 1425 yılında tekrar Aydınoğuları’nın elindedir, ancak Cüneyt Bey’in ölümünden sonra Seferihisar kalıcı olarak Osmanlıların olmuştur. Seferihisar 14, 15 ve 16. yüzyıllarda Düce (Hereke) deki medresisiyle bir ilim ve kültür ocağı haline gelmiştir.
Seferihisar’ın kültürel zenginlikleri arasında; Güdük Minare Cami, Hıdırlık Cami, Turabiye Cami, Ulu Cami, Kasım Çelebi Cami, Sığacık Cami ve Sığacık Mescidi, Sığacık Hamamı, Düzce Köyü Hamamı, Ulamış Köyü Hamamı, Kasım Çelebi Medresesi, Şehitler Çeşmesi, Ulamış Köyü Şehitlik Anıtı, Su Kemeri, Cumalı Illıcaları, Teos Antik Kenti, Lebedos Antik Kenti, Karaköse Harabeleri, Myonnesos Adası bulunmaktadır.
Teos ve Akkum plajlarının yer aldığı İzmir Seferihisar kıyılarında son yıllarda birçok turistik tesis kurulmuştur. Teos Ormanı’nda bulunan orman içi dinlenme yeri İzmir Seferihisar’ın başlıca mesire yeridir.